Over mij

Voordat ik mijn opleiding als Holistisch Therapeut deed, werkte ik fulltime als fiscalist binnen een beursgenoteerd bedrijf. Zowel mijn man en ik hadden een zeer drukke baan. Wij deden alles op de automatische piloot. Het was een ongelooflijke hectische tijd, waarin ik naast mijn baan en mijn gezin veel aandacht en liefde nodig had voor mijn dochter en haar gezondheid.

Mijn naam is Frederiek Roodenburgh en woon in Aerdenhout. Samen met mijn partner hebben wij twee jongens en een dochter.

De verantwoordelijkheid die ik richting mijn werk had, terwijl ik een ziek kind moest verzorgen, voelde niet goed. De balans was volledig weg. Het altijd maar ‘aan’ staan brak mij op. Ik moest rust inlassen voor mezelf omdat een ziek kind veel zorgen en verdriet met zich meebrengt. Voor mijn andere kinderen en iedereen om mij heen wilde ik altijd maar als heel sterk overkomen. Mijn energie emmer liep beetje bij beetje leeg en er was geen moment van opladen.

Hoewel Covid geen fijne tijd was, heeft het ons als gezin toch iets moois meegegeven. Dat was de periode die mij heeft laten zien dat mijn zielsmissie niet binnen de fiscaliteit lag, maar heel ergens anders. Dit was het moment dat mijn partner en ik samen besloten dat het anders moest.

We wilden weten: Hoe krijgen we meer rust in het gezin? Hoe krijg ik meer energie (terug)? Wat ben ik dankbaar dat ik mede door de baan van mijn vriend de mogelijkheid heb gekregen om te stoppen met werken, om te kijken wat ik echt zou willen doen. Wat is mijn zielsmissie? Dit was de start van mijn transformatie.

Mijn opleiding tot Holistisch Therapeut heeft mij inzichten gegeven hoe gebeurtenissen vanuit mijn jeugd (en voorouders) mij hebben gevormd tot de persoon die ik ben. Hoe liefdevol ik ook werd opgevoed door mijn ouders, toch waren er bepaalde momenten van grote impact. Momenten die mijn verdere leven vormden. Rond mijn 6e levensjaar had ik een nare ervaring op de basisschool waarbij ik heb gevoeld ‘ik hoor er niet bij’. De scheiding van mijn ouders maakte dat ik als reactie heb besloten: Ik mag niet voelen, want voelen doet pijn. Op dat moment was die overtuiging een beschermingsmechanisme die mij diende maar later niet meer. Doordat ik niet voelde en doordat altijd maar alles goed ging voor de buiten wereld, vroeg nooit iemand hoe het met me ging. Mensen konden mij hard vinden maar van binnen was ik alles behalve dat.

De opleiding heeft mij getransformeerd van iemand die vanuit het hoofd leefde, die best snel ergens wat van kon vinden, maar wat een masker was voor mijn eigen onzekerheid, naar iemand die echt kan staan voor wie ik ben en wat ik voel. Daarnaast kan ik nu goed mijn grenzen aangeven en doe ik de dingen echt vanuit mijn hart. Ik ben zo dankbaar dat ik de kans heb gekregen om als volwassenen het wilsbesluit te nemen om wel te mogen voelen en om me kwetsbaar op te mogen stellen. Ik hoef niet altijd meer de sterkste te zijn. Ik hoef niet altijd meer ‘aan’ te staan.

Meer dan ooit ben ik in balans en herken ik het als ik weer in mijn oude patronen val en wanneer er als volwassenen een kindstuk wordt geraakt. Ik doe nu de dingen waarbij de energie door mijn lichaam stroomt en voel niet meer vanuit mijn hoofd. Mijn onzekerheid heeft plaats gemaakt voor mijn innerlijke kracht.